Λορεντζάτος Ζήσιμος

Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολήθηκε με την κριτική μελέτη, τη μετάφραση και την ποίηση. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1936 με τη μελέτη Έντγκαρ Πόε "Οι εξαιρέσεις· Η φιλοσοφία της συνθέσεως· Η ποιητική αρχή", το οποίο αργότερα αποκήρυξε, και καθιερώθηκε με το βιβλίο του "Δοκίμιο Ι", για το ποιητικό έργο του Διονυσίου Σολωμού. Δημοσίευσε επίσης μελέτες για το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του Γιώργου Σεφέρη, του Κ.Π.Καβάφη, του Άγγελου Σικελιανού, του Δημήτρη Χατζή και άλλων. Στο χώρο της μετάφρασης ασχολήθηκε με συγγραφείς όπως οι Έζρα Πάουντ, Αντρέ Ζιντ και Ουίλλιαμ Μπλαίηκ. Τιμήθηκε το 1988 με το Ακρατικό βραβείο κριτικής-δοκιμίου, το οποίο δεν αποδέχτηκε, ενώ το 2001 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη για το σύνολο του έργου του.

Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος υπήρξε ένας άνθρωπος βαθιάς πνευματικής καλλιέργειας και κριτικής ευθυβολίας. Λογοτέχνης ο ίδιος, σφράγισε με τα κριτικά του δοκίμια τη λογοτεχνική παραγωγή των συγχρόνων του, ανοίγοντάς τους διεξόδους και προοπτικές. Αλλά η επιρροή του δεν στάθηκε καθοριστική μόνο εξαιτίας της μεγάλης επιβλητικής της ακτινοβολίας, αλλά και λόγω της διάρκειάς της: ο Λορεντζάτος δημοσίευε συνεχώς για επτά δεκαετίες! Ακόμα και μετά τον θάνατό του, μάς κληροδότησε την post mortem έκδοση Collectanea, που συνιστά, κατά κάποιο τρόπο, συμπερίληψη ή πολύτιμο απόσταγμα της στοχαστικής του δύναμης. Η ελληνοκεντρική του ματιά σε συνδυασμό με την κοσμοπολίτικη ευρύτητά της, το βαθύ πνευματικό του υπόβαθρο, η προσήλωσή του στην παράδοση του λαϊκού πολιτισμού και η ελευθερία της σκέψης του, τον κατατάσσουν δικαιολογημένα στον γενικότερο κανόνα της νεοελληνικής λογιοσύνης.