«Ο τίτλος "Ηλιοποτισμένη", που απ' όσο ξέρω είναι μια λέξη ανύπαρκτη αλλά εκφράζει ακριβώς ό,τι θέλω να πω, βγήκε από έναν στίχο μου που… ηλιοπότισε μουσικά όλον το δίσκο: Αχ! Ελλάδα, όμορφη ψυχή, ηλιοποτισμένη, αγγέλων δάκρυ που ’σταξε στη γη, χώρα ευλογημένη. 

Ο δίσκος αυτός πήρε πολύ χρόνο (για τα μέτρα μου, τουλάχιστον). Ήθελα στίχους, δεν ήθελα στίχους, ήθελα φωνές, δεν ήθελα φωνές, έγραφα μελωδίες, ήθελα κι άλλες, ενθουσιαζόμουν τη μια στιγμή, απογοητευόμουν την άλλη. Πορεύτηκα έτσι δύο περίπου χρόνια, μην ξέροντας αν τελειώνω ή αν μόλις άρχισα. Όμως, όπως σε κάθε μουσική μου, ξέρω ότι τα επόμενα χρόνια όλο και κάτι θα αλλάζω, παίζοντας τα κομμάτια ζωντανά. Είναι μια πρακτική που με ακολουθεί χρόνια.
Τούτων ειπωθέντων, σας αφήνω να ακούσετε και να κρίνετε άλλη μια προσπάθειά μου στον ηλιοποτισμένο χώρο της μουσικής. Κατά τα άλλα, όλα καλά. Κουράγιο, δύναμη, πίστη, ελπίδα και αγάπη».