Η κοινότητα της ερήμου λέει στην Εκκλησία, τότε και τώρα, ότι δουλειά της είναι να αποτελεί μια κοινότητα δίχως φόβο, και μας υποδεικνύει ορισμένες από τις συνήθειες που πρέπει να αναπτύξουμε ώστε να γίνουμε άφοβοι – συνήθειες που έχουν να κάνουν με την αυτογνωσία και την προσοχή του ενός προς τον άλλο, συνήθειες που θεμελιώνονται στην  επίγνωση του Θεού που διαποτίζει το «είναι» και που προέρχεται από τη διαρκή έκθεσή μας σε Εκείνον, μέσα από την ανάγνωση της Γραφής και την προσευχή.

Καθετί υπαρκτό οφείλει την ύπαρξή του στη μοναδική δημιουργική πράξη του Θεού· οφείλει την ύπαρξή του στον λόγο που του απευθύνει αδιάκοπα ο αιώνιος Λόγος – κάθε ον έχει στο κέντρο της ύπαρξής του τον δικό του «λόγο». Κάθε αληθινή σχέση προς οτιδήποτε, συνιστά μια αποκάλυψη αυτού του λόγου...

Ένα βαθιά πνευματικό βιβλίο, από έναν άνθρωπο με διεισδυτική θεολογική κρίση και αυθεντική χριστιανική αγωνία!