Παλιότερα μιλούσαν για "πανσεξουαλισμό", και ξεσπάθωναν με καταγγελίες για "ηθικό εκτραχηλισμό" και "πορνική ασυδοσία"... Αυτή η ηθικιστική ρητορική έχει πια παρέλθει, ευτυχώς. Όπου απαντά σήμερα, μοιάζει με καρικατούρα και κατατάσσεται αυτόματα στα κειμήλια της γραφικότητας μιας άλλης εποχής.

Όμως η κουλτούρα του σεξ είναι παντού στον δημόσιο χώρο. Δεν τείνει να διαμορφώσει νέα ήθη (όπως στη δεκαετία του '60)· τα έχει ήδη διαμορφώσει. Και πλέον εγκαθιστά μέσα μας νέο τρόπο κατανόησης του εαυτού και της συνείδησης. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, η τεχνολογία και η πύκνωση του χώρου και του χρόνου της ζωής μας, κάνουν τις μετατοπίσεις να φαντάζουν ριζικότερες απ' ό,τι παλιότερα...
Μέσα σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, πώς τοποθετείται μια χριστιανική συνείδηση; Πού βρίσκει τον ζωτικό της χώρο και πόσο εύκολα συναντιέται με τους άλλους; Πώς μπορεί να κατορθώσει τις εντολές του Θεού;
Κι ως Εκκλησία, ποιο λόγο μπορούμε να αρθρώσουμε στον σύγχρονο κόσμο, έναν κόσμο που τοποθετεί τη σεξουαλικότητα στον πυρήνα της αυτοκατανόησής του;..

Στο συλλογικό αυτό έργο γράφουν οι :

Δημήτρης Καραγιάννης, π.Βασίλειος Θερμός, π. Stephen Muse, Ελένη Καραγιάννη, Frederica Mathewes Green, π. Αθανάσιος Παραβάντσιος, π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Χρήστος Μακρόπουλος, Ηλίας Λιαμής, Lyn Breck, π. Ιωάννης Χρυσαυγής, π. Βασίλειος Χαβάτζας, π. John Breck, Βασίλης Αργυριάδης