“Η Λήδα χαμογέλασε. Κοίταξε απ΄ το παράθυρο....Αν δεν ερχότανε αυτή. Αν δεν την έβρισκε η Κάρλα στη Βιέννη,Αν η Κάρλα δεν είχε γνωρίσει τον Ανδρέα για να γίνει η Ζωή. Αν η Κατερίνα δεν την είχε πάει στην Αγγελική. Αν η Αγγελική δε γνώριζε τη Νάντια. Αν δεν έμπαινε στο σπίτι η μικρή. Αν δεν την είχε βρει στη Σκιάθο ο Απόστολος Γληνός. Αν παντρευότανε τον Άλεξ. Αν δεν γινόταν το ατύχημα. Αν...Αν.... Ένιωσε ίλιγγο. Μια ατελείωτη αλυσίδα από “αν” που τέλειωνε σε μία μόνο πρόταση:Αν δεν ερχόσουν Εσύ!...”
