Η Μαύρη –η υποσαχάρια– Αφρική είναι πάμπλουτη σε πολιτισμούς και σε σοφία, σε θεσμούς και σε προβλήματα, σε αγώνες και σε τραύματα. Τόπος ξεχωριστός, συμβάλλει με ιδιαίτερο τρόπο στην προίκα της πανανθρώπινης κοινότητας.

Η συνάντησή της με τον χριστιανισμό έχει μακρά ιστορία, οδυνηρή και ελπιδοφόρα: σε πείσμα των δεινών της αποικιοκρατίας, η Μαύρη Αφρική συνεχίζει, παλεύοντας, να αρθρώνει την πίστη με τις δικές της φωνές. Αυτό σημαίνει ότι το ουσιαστικό αντάμωμα Ευαγγελίου και υποσαχάριας πραγματικότητας αποτελεί στοίχημα ανοιχτό σε καίρια ερωτήματα. Αν τα ερωτήματα αυτά παραβλέπονται (από άγνοια ή από αλαζονεία), τότε αυτό που πραγματώνεται μπορεί να είναι χίλια δυο πράγματα, όχι όμως αντάμωμα ουσιαστικό.

Ποιο γηγενές κοσμοείδωλο σμίλεψε την αφρικανική ψυχή; Ποια ανθρωπολογία και ποια πολιτική θεωρία αναδύεται σε κείνους τους τόπους; Ποιες παραδοσιακές δυνάμεις ελευθερώνουν το ανθρώπινο υποκείμενο και ποιες το εξουθενώνουν; Ποιες αυθεντικές δημιουργίες και ποιες στρεβλώσεις ευδοκιμούν; Ποιες προχριστιανικές θεολογίες συμφύρονται με τον χριστιανισμό; Αυτά και άλλα ερωτήματα εξετάζονται στην προοπτική της σύνθεσης Μαύρης Αφρικής και χριστιανικής Εκκλησίας, σύνθεσης όπου και τα δύο μέρη έχουν να πάρουν και να δώσουν. Στη θεολογική γλώσσα, αυτό το λέμε «σάρκωση».