Τό «Συναξάρι τοῦ Μεγάλου Λιμανιοῦ» ἀπο­τελεῖ μιά τεκμηριωμένη μαρτυρία γιά τούς ἐργαζομένους νέους τῆς μεταπολεμικῆς ἐποχῆς, τόν ἀγώνα τους νά ἀντιμετωπίσουν τίς προκλήσεις της τότε κοινωνίας καί νά προχωρήσουν σέ μιά ἀξιοπρεπῆ καί δημιουργική ζωή. Συγχρόνως προβάλλει σελίδες εὔστοχης ἐκκλησιαστικῆς διακονίας τῆς μεταπολεμικῆς περιόδου. Εἶναι ἕνα ὁλοζώντανο χρονικό γιά τήν Τεχνική Σχολή «ὁ Ἀπόστολος Παῦλος» στόν Πειραιά, πού λειτούργησε στά πλαίσια τῶν δραστηριοτήτων τοῦ χριστιανικοῦ ἔργου. Πρόσφερε σέ ἐργαζομένους νέους ἐπαγγελματική κα­τάρτιση, ὀρθόδοξο φρόνημα καί ἦθος. Στά 42 χρόνια της λειτουργίας της οἱ πολυπληθεῖς ἀπόφοιτοί της στελέχωσαν τήν ἑλληνική βιομηχανία καί ναυτιλία μέ ἄριστους τεχνικούς καί τήν κοινωνία μέ ἐξαίρετους οἰκογενειάρχες.

Δέν πρόκειται γιά μυθοπλασία, ἀλλά γιά συναρπαστική ἀφήγηση γεγονότων, μέ σκέψεις, σχόλια καί προτάσεις τοῦ συγγραφέα, τά ὁποῖα ἀποκαλύπτουν τόν κοινωνικό περίγυρο τῆς ἐποχῆς. Μέσα ἀπό τίς σε­λίδες του γνωρίζουμε προσωπικότητες πού στελέχωσαν τή Σχολή, ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου πού διέθεσαν τούς ἑαυτούς τους στή διακονία των νέων σπουδαστῶν, ἀλλά καί περιστατικά ἀπό τή ζωή καί τίς δυσκολίες τῶν παιδιῶν, πού μέ ἱδρώτα, μόχθο καί αἷμα ἔχτιζαν τῆς ζωῆς τους τό αὔριο καί τοῦ τόπου τό μέλλον...