Θεοδώρου Ευάγγελος

Γεννήθηκε το 1921 στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας. Ολοκλήρωσε την βασική του εκπαίδευση στον Πειραιά, και το 1938 εισήχθη πρώτος στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποφοίτησε με άριστα το 1943, και στη συνέχεια εργάστηκε ως βοηθός στην Πάντειο Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Από το 1949, άρχισε να αρθρογραφεί στο περιοδικό Εκκλησία της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ το ακαδημαϊκό έτος 1951-1952 δίδαξε στην «Προπαρασκευαστική Σχολή Διακονισσών» της Αποστολικής Διακονίας. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Μάρμπουργκ της Γερμανίας την περίοδο 1952-1953 σπουδάζοντας θεολογία, φιλοσοφία, ψυχολογία, παιδαγωγική και κοινωνιολογία.

Επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1954 αναγορεύτηκε διδάκτορας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ από το 1959 εξελέγη υφηγητής στην έδρα της Πρακτικής Θεολογίας, διδάσκοντας για δύο χρόνια Κατηχητική, Λειτουργική και Εκκλησιαστική Ρητορική. Διετέλεσε τακτικός καθηγητής Ομιλητικής και Λειτουργικής στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 1961 έως το 1968 και στη συνέχεια έως το 1988 τακτικός καθηγητής Πρακτικής Θεολογίας στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Διετέλεσε κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης και αυτής των Αθηνών το ακαδημαϊκό έτος 1973-1974, αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών το ακαδημαϊκό έτος 1979-1980 και πρύτανης το επόμενο.

Εκτός από τα Πανεπιστήμια Αθηνών και Θεσσαλονίκης, δίδαξε στη Σχολή Διακονισσών, στο Ανώτατο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, στο Φροντιστήριο υποψηφίων κατηχητών στην Αποστολική Διακονία, στη Σχολή Πολέμου, στη Σχολή Εθνικής Αμύνης καθώς και στο Ραδιοφωνικό Πανεπιστήμιο Βερολίνου. Ακόμη δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια εκτός Ελλάδας.

Ανέπτυξε σημαντική εκκλησιαστική δράση. Υπήρξε διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας κατά την περίοδο 1967-1970, ενώ εκπροσώπησε την Εκκλησία της Ελλάδος σε διεθνή θεολογικά συνέδρια και συνδιασκέψεις. Υπήρξε διευθυντής σύνταξης των περιοδικών Εκκλησία, Θεολογία, και Εφημέριος, ενώ υπήρξε μέλος αρκετών επιστημονικών φορέων και ιδρυμάτων. Χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ο εισηγητής του θεσμού και της χειροτονίας των διακονισσών, και οι μελέτες του πάνω σε αυτό έχουν διεθνή απήχηση. Έχει σημαντικό συγγραφικό έργο, το οποίο κάλυπτε τους τομείς της Πρακτικής Θεολογίας, της Φιλοσοφίας και της Κοινωνιολογίας. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες.