Μερλιέ Οκτάβιος

Γεννήθηκε στο Ρουμπαί της Γαλλίας και το 1908 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Παρίσι. Σπούδασε ελληνική γλώσσα και γραμματολογία στη Σορβόννη. Συμμετείχε στις μάχες του Α´ Παγκοσμίου Πολέμου ως εθελοντής, όπου και τραυματίστηκε. Το 1920 εξελέγη υφηγητής στη Σορβόννη και το 1945 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ με τη διατριβή του περί του ύφους και της γλώσσας του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου. Δίδαξε για δύο χρόνια στο Λύκειο της Χάβρης και το 1925 αποσπάστηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο των Αθηνών, του οποίου το 1935 ανέλαβε την διεύθυνση. Με την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε στην Αθήνα, ως μυστικός εκπρόσωπος του Σαρλ ντε Γκωλ, συνελήφθη όμως το 1941 από συνεργάτες των Γερμανών και στάλθηκε στη Γαλλία με εντολή της κυβέρνησης του Βισύ. Εκεί παρέμεινε σε κατ'οίκον περιορισμό στο Οριγιάκ μέχρι το 1944. Μετά την απελευθέρωση επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου και ανέλαβε πάλι την διεύθυνση του Γαλλικού Ινστιτούτου. Το 1960 αρνήθηκε να παραδώσει στον Γάλλο πρέσβη τα αρχεία του Μικρασιατικού Κέντρου Σπουδών, που στεγαζόταν στο κτίριο του Γαλλικού Ινστιτούτου, θεωρώντας ότι ήταν κτήμα του ελληνικού λαού με αποτέλεσμα τον επόμενο χρόνο να απολυθεί από την θέση του. Μετά την απόλυσή του εργάστηκε ως καθηγητής της νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Aix-en-Provenc, έδρα την οποία διατήρησε μέχρι το 1971. Από τη θέση αυτή εξέδιδε το περιοδικό νεοελληνικές μελέτες. Το 1964 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 24 Ιουλίου 1976 και ενταφιάστηκε στο Α´Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένος με την Μέλπω Λογοθέτη, γνωστότερη ως  Μέλπω Μερλιέ, και δεν είχαν αποκτήσει παιδιά.