Τίτλοι πρωτοτύπου:
The Screwtape Letters
Screwtape Proposes a Toast

Μετάφραση: Αλέξανδρος Δάσκαλος

Δεν έχω καμία πρόθεση να εξηγήσω πώς έπεσαν στα χέρια μου οι επιστολές που προσφέρω στο κοινό με αυτό εδώ το βιβλίο. Υπάρχουν δύο ισοδύναμα και αντίθετα λάθη που εμείς οι άνθρωποι κάνουμε συχνά σχετικά με τους διαβόλους. Το ένα είναι να μην πιστεύουμε στην ύπαρξή τους. Το άλλο είναι να πιστεύουμε μεν αλλά να αισθανόμαστε ένα υπερβολικό και άρρωστο ενδιαφέρον γι’ αυτούς. Οι ίδιοι οι διάβολοι είναι πανευτυχείς και με τα δύο λάθη και καλωσορίζουν με την ίδια χαρά τόσο τον υλιστή όσο και έναν μάγο. Συμβουλεύω τους αναγνώστες να θυμούνται, καθώς διαβάζουν τις επιστολές, ότι ο διάβολος είναι ψεύτης.

«Κύριε Πρόεδρε, παίρνω πίσω όλα τα βαριά λόγια που είπα σχετικά με το αποψινό τραπέζι. Βλέπω και οσμίζομαι πως ακόμα και σε χαλεπούς καιρούς το κελάρι της Σχολής έχει ακόμα μερικές ντουζίνες από την καλή παλιά σοδειά Φαρισαϊκός Οίνος.

Ξέρετε πώς φτιάχνεται το χαρμάνι από το οποίο προέρχεται αυτό το κρασί; Διαφορετικοί τύποι Φαρισαίων έχουν τρυγηθεί, και αφού πατηθούν, αφήνονται να ζυμωθούν μαζί για να παραχθεί η λεπτή του γεύση. Τύποι που ήταν οι πιο ανταγωνιστικοί μεταξύ τους στη γη. Από τη μια όλο κανόνες, λείψανα και ροζάρια. Από την άλλη μουντά ρούχα, ψυχρά πρόσωπα και στενόμυαλες συντηρητικές αποχές από το κρασί ή τα χαρτιά ή το θέατρο. Και οι δύο τύποι, αυτό που είχαν κοινό μεταξύ τους, ήταν η αυτοδικαίωσή τους και η σχεδόν άπειρη απόσταση ανάμεσα στην πραγματική τους στάση και σε οτιδήποτε ο Εχθρός στην πραγματικότητα είναι ή προστάζει.