Δεν μπορούμε να αποτρέψουμε τον θάνατο, ούτε τον δικό μας, ούτε των αγαπημένων μας. Δεν περιορίζεται με τον θάνατο το ανθρώπινο πρόσωπο σε ό,τι βλέπουμε. Είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερο και βαθύτερο απ' ό,τι μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις μας και να δουν τα μάτια μας. Δεν είναι ο θάνατος η τελευταία λέξη. Το ανθρώπινο πρόσωπο πάντα αναπτύσσεται και ολοκληρώνεται μέσα από τις κρίσεις και τις δοκιμασίες της ζωής του. Συνεπώς μπορούμε να κοιτάμε τον θάνατο κατάματα και να συνεχίζουμε να ζούμε δίνοντας νόημα στη ζωή μας. Το θέμα βέβαια είναι... "απαγορευμένο" σήμερα και με ελάχιστα πρόσωπα μπορείς να το συζητήσεις. Ζούμε σε έναν κόσμο που τρομάζει στην ιδέα του θανάτου και κρύβει τους ετοιμοθάνατους! Όπως έλεγε ο Hans Kung: "Ο προηγούμενος αιώνας είχε ταμπού το σεξ, ο δικός μας έχει τον θάνατο"!!

Το οδυνηρό του θανάτου, γίνεται στην αιφνίδια εκδοχή του σχεδόν ανυπόφορο. Η καλορυθμισμένη καθημερινότητα συντρίβεται από μια "βλάβη", που την αποδεικνύει ανίσχυρη σαν ιστό αράχνης. Οι αυταπάτες μας αποδεικνύονται όνειρα... Οι σιγουριές μας ψέματα... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)