Ὁ καιρὸς βροχερός, ἡ ἄνοιξη ἀκόμη δειλή, ὑπνώττουσα, ἤδη ὅμως ἔχει ἀρχίσει καὶ βάφει τὰ τοπία μὲ ἐξαίσιες πινελιές ποὺ βάφουν καὶ τὴν καρδιά μας. Ἀχειροποίητα. Καμιά βέβαια σημασία δὲν ἔχουν οἱ ἐξωτερικές συνθῆκες στὴν ψυχική μας διάθεση, ἀπεναντίας μάλιστα, εἴτε «καλές», εἴτε «κακές», μᾶς ὁδηγοῦν στὴν ἀτέρμονη ὀμορφιὰ κάνοντάς μας νὰ τὶς χαιρόμαστε πολύ κι αὐτὲς μαζί! Ὅλα ἔχουν κάτι νὰ μᾶς ποῦν, νὰ μᾶς ψιθυρίσουν, σὰν ἐξαίσια μυστικὰ ραβασάκια τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, τοῦ Πρωτομάστορα, ποὺ ἔκατσε κι ἔφτιαξε μὲ πολὺ μεράκι κάθε τι καὶ μᾶς τὸ πρόσφερε. Ἂς εὐχαριστήσουμε καὶ σήμερα τὴν Ὀμορφιά.

Ὁ π. Ἐφραίμ, μὲ τρόπο μοναδικὸ καταφέρνει νὰ συνδυάσει ἐπιτυχῶς τὸ πηγαῖο λογοτεχνικό του τάλαντο μὲ τὴν ἐπιστημονικὴ θεολογική του συγκρότηση καὶ τὴν ἱερατική του ἰδιότητα, προσφέροντάς μας ἔτσι κείμενα ὑψηλῆς αἰσθητικῆς ἀρτιότητας ἀλλὰ καὶ θεολογικῆς οὐσίας, ὅπως αὐτὰ ποὺ συμπεριλαμβάνονται στὸ ἀνὰ χεῖρας βιβλίο. Μὲ πρωτοτυπία, ζωντάνια, ἀμεσότητα καὶ παραστατικότητα, μᾶς δείχνει τὸ γνήσιο ὀρθόδοξο ἦθος ποὺ προβάλλει μέσα ἀπὸ τὴν ποιητικὴ καὶ ἀφηγηματική του δεινότητα, πρᾶγμα ποὺ ἀναδεικνύεται μέσα ἀπὸ τὶς ποικίλες θεματικὲς ποὺ πραγματεύεται λογοτεχνικὰ καὶ θεολογικά.