Ο πρώτος αυτός τόμος του έργου "Οι Τούρκοι και το Βυζάντιο" εξετάζει κυρίως την προ-οθωμανική εποχή στον κόσμο της Ανατολής και των Βαλκανίων ιδιαίτερα παρακολουθεί τις πολυποίκιλες σχέσεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, κατά τους αιώνες 10ο-13ο, με τα τουρκόφωνα φύλα της Ανατολής και των Βαλκανίων - συγκεκριμένα με τους κοινούς φυλετικούς προγόνους των τουρκικών λαών, τους Ογούζους (. . .) καθώς και τους Πατζινάκους (Πετσενέγκους), τους Ούζους, τους Κο(υ)μάνους, τους Καραχανίδες (Ιλεκχανίδες), τους Καρά Χιτάϋ, τους Σελτζούκους, τους Ζενγκίδες, τους Ντανισμεντίδες, τους Αρτουκίδες και τους Τουρκομάνους νομάδες, με ιδιαίτερη αναφορά στους εκχριστιανισμένους μισθοφόρους Τουρκόπουλους. Το γενικότερο χρονολογικό πλαίσιο των βυζαντινοτουρκικών σχέσεων, δηλαδή η περίοδος 4ος - 15ος αιώνας, θα συμπληρωθεί σε δεύτερο τόμο.