Τό πῶς στέκεται κανείς ἀπέναντι στό θαῦμα εἶναι ζήτημα πνευματικό. Σήμερα εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρο, καθώς πυκνώνει ὁλοένα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἡ ὑποψία ἑνός ἀποπροσανατολισμοῦ: ἡ θαυματολογία, ἡ προφητολογία καί τά ἐνύπνια «σημεῖα» μοιάζει νά μονοπωλοῦν (ἤ σχεδόν νά ἔχουν ὑποκαταστήσει) τήν αὐθεντική πνευματική διδαχή καί καθοδήγηση. Τά κριτήρια ἀπουσιάζουν καί οἱ ἑρμηνεῖες ἀναδύονται θολές. Ἡ παρούσα ἔκδοση προσεγγίζει αὐτό τό καίριο ζήτημα. 

Τό κείμενο τοῦ π. Ἰωήλ ἐκφωνήθηκε ὡς διάλεξη στήν Καλαμάτα τό 1962. Πρέπει νά εκδόθηκε σέ πρώτη ἔκδοση ἀμέσως μετά, τό 1963, καί σίγουρα σέ δεύτερη τό 1970 – αὐτή τή δεύτερη ἔκδοση χρησιμοποιοῦμε ἐδῶ. Ἐνδιαμέσως, ὁ συγγραφέας κοιμήθηκε (1966).

Στο βιβλίο αυτό, το παλαιό κείμενο τοῦ μακαριστοῦ π. Ἰωήλ συνομιλεί μέ τό  Ἐπίμετρο πού ἔγραψε ὁ π. Ἀντώνιος Πινακούλας, ὁ ὁποῖος διαλέγεται μέ τό κείμενο τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα, τό φέρνει στό σήμερα, φωτίζει τίς ἀθέατες πλευρές του καί τό ξεδιπλώνει.