Τα Collectanea τούτα, δίχως ημερομηνίες, τα βλέπω σαν τις χαμάδες της πατρίδας μας, για τις οποίες το Εγκυκλο/κόν Λεξικόν Ελευθερουδάκη (1927-1931) γράφει: "χαμάδα (η). Ελαία ώριμος πεσούσα από του δένδρου και τρωγομένη ανάλατος". Με τον ίδιο τρόπο και οι καταγραφές αυτές πρέπει, καθώς πέφτουν ώριμες από το δέντρο, να μαζεύονται και να τρώγονται, σα να λέγαμε, όπως είναι -δίχως άλλη επεξεργασία- ήγουν ανάλατες. Ζ.Λ.

Αυτό το βιβλίο, που είναι κάτι σαν κιβωτός γνώσεων, διανοημάτων, εκμυστηρεύσεων, αποφθεγμάτων, κρίσεων και αποφάνσεων για όλα τα ζητήματα που μπορεί να απασχολούν ή να βασανίζουν τον άνθρωπο: στη γλώσσα, στην επιστήμη, στη λογοτεχνία, στην ποίηση, στην τέχνη, στη φιλοσοφία, στη θεολογία, στη θρησκεία, στην οικολογία, στην πολιτική, στην οικονομία, στην Ιστορία. Σήμερα, σε αυτό εδώ το σημείωμα, θα σταχυολογήσω μερικά αποσπάσματα μιας ή δύο παραγράφων, ή και κάποια μονολεκτικά σχεδόν, πιο πολύ για να ερεθίσω την περιέργεια του αναγνώστη, παρά για να τονίσω τη σημασία του έργου. Γιατί το έργο είναι πάντα εκεί, για όποιον ενδιαφέρεται και αντέχει. Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος πορεύτηκε ογδόντα εννέα χρόνους διανύοντας Δύση και Ανατολή, όχι τόσο μετακινούμενος ή ταξιδεύοντας αλλά μελετώντας, αφομοιώνοντας και ποιώντας. Το γεγονός ότι ακόμη δεν καταπιάστηκαν οι Ελληνες σε σοβαρή γνωριμία μαζί του το συγκαταριθμώ στα «σημεία των καιρών» και στη σχετική ευαγγελική ρήση (Ματθ. 16,3). (Σωτήρης Γουνελάς, εφημ. «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 19.07.2015)